Αλλάζοντας μοντέλο...

Ο κόσμος μας βασίζεται ακόμα και σήμερα σε ένα απαρχαιωμένο μοντέλο προσφοράς και ζήτησης εργασίας για την επιβίωση.  Στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, των αυτοματισμών, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης που έρχεται, αυτό είναι σαν να προσπαθούμε να επιβιώσουμε την εποχή των αυτοκινήτων όντας πεταλωτές αλόγων. Δεν γίνεται...

Και όμως, οι κυβερνήσεις μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι λοιποί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ προσπαθούν να  επαναφέρουν σε πλήρη λειτουργία αυτό το μοντέλο.

Είναι κολλημένοι; Δεν θέλουν να δοκιμάσουν κάτι καινούριο;

Προσωπικά αυτή την λογική που έχουν την βρίσκω επικίνδυνη. Σε αντίστοιχες περιόδους στο παρελθόν, αυτό που κράτησε το σύστημα ζωντανό ήταν καταστροφές και πόλεμοι. Θέλουμε να επαναλάβουμε ακόμα έναν τέτοιο κύκλο γνωρίζοντας ότι τα σημερινά όπλα μπορούν να αφανίσουν για πάντα τον πολιτισμό μας ή ακόμα και την ζωή από τον πλανήτη μας;

Πρέπει να αλλάξει τελείως το μοντέλο της οικονομίας μας. Και δεν μιλάω για την σύγκρουση καπιταλισμού-σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Όλοι αυτοί οι -ισμοί βασίζονται στο ίδιο βασικό μοντέλο εργασίας με διαφορετική διανομή των κερδών. Ο όγκος προσφερόμενης εργασίας όμως δεν υπάρχει σήμερα, ούτε μπορεί να υπάρξει ξανά χωρίς τρομακτική μείωση του πληθυσμού μας και ταυτόχρονο παροπλισμό κάποιων τεχνολογικών μέσων.

Τι θα συμβεί όταν σε 10, 20 ή 30 χρόνια από σήμερα οι περισσότερες θέσεις εργασίας θα έχουν καταληφθεί από τα αποτελέσματα της τεχνολογικής εξέλιξης; Νομίζουμε ότι είναι μακρυά μια τέτοια μέρα; Το Ντιτρόιτ έκλεισε και έγινε πόλη φάντασμα γιατί τα εργοστάσια παραγωγής αυτοκινήτων πλέον παράγουν με τεράστιους ρυθμούς απαιτώντας το 1% των εργατών. Σήμερα στην Ιαπωνία ετοιμάζονται τα πρώτα οικιακά μοντέλα "ρομπότ" που θα κάνουν τις απλές δουλειές. Αργότερα θα χτίζουν τα σπίτια τεράστιοι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, θα φτιάχνουν τα πλοία μας, θα κατασκευάζουν σχεδόν τα πάντα.

Ο άνθρωπος όμως χρειάζεται την εργασία, σωματική και πνευματική για να επιβιώσει φυσικά και συναισθηματικά. Σήμερα την χρειάζεται περισσότερο για την φυσική του επιβίωση και αν δεν αλλάξει το μοντέλο αυτή κινδυνεύει.

Η λύση κατά την γνώμη μου δεν βρίσκεται στα πεπαλαιωμένα συστήματα οικονομίας που μας επιβάλλουν οι "δεξιοί", οι "αριστεροί", οι "σοσιαλιστές" ή οι "κομμουνιστές". Η λύση βρίσκεται στην παραδοχή ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στα βασικά της διαβίωσης ώστε να μπορεί να επιλέξει πως θα συμμετέχει στην κοινωνία. Η τεχνολογία είναι πολύ κοντά στο να μπορέσει να τα παρέχει αυτά. Η ανθρωπότητα όμως, πάλι κατά την γνώμη μου, δεν είναι ακόμα ώριμη πνευματικά να το καταλάβει ή να το δεχτεί.