Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας...

Ελλάδα. Η χώρα που ο υπουργός Οικονομικών λέει σοβαρά ότι η απόδειξη ότι δεν έχουμε υπερφορολόγηση είναι ότι εισπράττουμε λιγότερο ποσοστό του ΑΕΠ σε φόρους από τις άλλες χώρες!

Απόδειξη δηλαδή ότι δεν φορολογεί υπερβολικά είναι ότι... δεν εισπράττει φόρους! Πιο ανάποδο πεθαίνεις! Καμπύλη Λαφέρ δεν έχει δει ποτέ του; Αν μη τι άλλο, η στέρηση εσόδων όσο ανεβαίνει η φορολογία είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ υπερφορολόγησης.

Η μόνη εξήγηση για αυτό που είπε ο Στουρνάρας (εκτός από το να ισχύει στο ακέραιο το επώνυμό του) είναι να έμαθε πλέον πως μπορεί να λαϊκίσει ώστε να είναι άξιος υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εκλογές!!!

Πολιτικό σύστημα: Το διορθώνουμε με εργαλεία που έχουμε ή παραδίδουμε τα όπλα;

Την καχυποψία απέναντι στο πολιτικό σύστημα την καταλαβαίνω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι την άρνηση πολλών να κάνουν κάτι για το πρόβλημα αυτό. Αντίθετα αφήνουν φανατικούς να αναλάβουν!

Σήμερα, η νεολαία δεν ασχολείται με την πολιτική, εκτός αν είναι και αυτή φανατισμένη στα στενά όρια κομματικών παρατάξεων, συνήθως στα πανεπιστήμια, που έχουν παγιωμένες απόψεις, πολλές από αυτές απαρχαιωμένες.

Ούτε η κοινωνία μας είναι στα 1900 ούτε η οικονομία μας. Και όμως, αρνούνται σχεδόν όλοι να σκεφτούν με όρους του σήμερα και με πρόβλεψη για το αύριο.

Σου λέει "και τι να τους κάνουμε να τους ψηφίσουμε;" Ε βρείτε ανθρώπους που θέλετε εσείς να ψηφίσετε. Αν δεν υπάρχουν, γίνετε οι ίδιοι. Αλλά κάντε κάτι. Η παράδοση δεν θα φέρει λύση.

Προσωπικά όταν απογοητεύτηκα με τις υπάρχουσες παρατάξεις, γιατί θεωρούν ότι δικαίωμα στην ευτυχία έχουν μόνο όσοι είναι "δικοί τους", είτε πολιτικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά είτε... φυλετικά τους παράτησα και βρήκα μία πολιτική οντότητα που αυτή τη στιγμή έχει επίσημη παρουσία σε 60 χώρες σε όλο τον κόσμο και συνεχίζει να επεκτείνεται. Βασίζεται σε πανανθρώπινες αρχές (κάτι που φοβίζει πολλούς) αλλά ταυτόχρονα μπορεί να εστιάσει και στα τοπικά προβλήματα.

Υπάρχουν πολιτικά κινήματα εκεί έξω που θέλουν την βοήθειά μας. Θέλουν την παρουσία μας  και δεν έχουν άλλους χορηγούς από εμάς τους πολίτες. Αλλιώς θα βασιζόμαστε πάντα σε κόμματα που παίρνουν "προεκλογικές παροχές" από εταιρίες και ομάδες πίεσης συμφερόντων (lobby).

Επίσης οι αντιδράσεις μας, πέρα των εκλογών είναι εκτός θεσμών και έτσι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα συνήθως. Γιατί πως να έχουν όταν ψηφίζουμε τους ίδιους, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε θεσμικά εργαλεία που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μαζεύουμε υπογραφές σε απλές αιτήσεις στο avaaz για να σταματήσουμε τους πλειστηριασμούς; Η αίτηση αυτή δεν έχει κανέναν νόημα. Αντίθετα θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το ECI (Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών) που δίνει την δυνατότητα σε 1 εκατομμύριο Ευρωπαίους πολίτες να ορίσουν ατζέντα στην Ευρώπη!. Αλλά βαριόμαστε να κάνουμε θεσμικές κινήσεις που θέλουν λίγο περισσότερη σκέψη από αυτή που έρχεται μετά από την.... τσαντίλα!

Θα μου πείτε, "θα μας ακούσουν"; Ω ναι. Ήδη η πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού έχει πετύχει και η Ε.Ε. ετοιμάζεται να αλλάξει πορεία κατά 180 μοίρες. Μάζεψε 1.800.000 ΕΠΙΣΗΜΕΣ, ΕΠΩΝΥΜΕΣ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΕΣ υπογραφές πολιτών.

Άλλη μια πρωτοβουλία που τώρα τρέχει είναι για το Βασικό Εισόδημα (http://sign.basicincome.gr)την οποία προσπαθώ και εγώ να βοηθήσω δίνοντας λίγο από τον χρόνο μου. Και ενώ αυτή η πρωτοβουλία έχει την δυνατότητα να εξαφανίσει την απόλυτη φτώχεια, να βελτιώσει τις συνθήκες για όλους μας με σχετικά μικρό δημοσιονομικό και φορολογικό κόστος που πιθανών θα πληρώσει και για τον εαυτό του με μείωση σε άλλες παροχές που θα είναι πλέον άχρηστες, απαιτεί σκέψη έξω από το κουτί που έχουμε μάθει. Αποτέλεσμα; Πολλοί να τα παρατάνε χωρίς καν να προσπαθήσουν. "Δεν θα γίνει", "Δεν είναι αρκετό" και διάφορα άλλα. ΌΜΩΣ αν δεν προσπαθήσουμε, σίγουρα δεν θα γίνει. Αν δεν ξεκινήσει ποτέ δεν θα είναι αρκετό.

Μην περιμένουμε να ξεκινήσει κάποιος την επανάσταση για να ασχοληθούμε. Η επανάσταση είναι εδώ και λέγετε ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.

Α... αυτό το λέει ο... Τάδε!!!

Η μεγαλύτερη ανοησία που ακούω αυτόν τον καιρό είναι: "Αυτό; Αυτό το λέει ο τάδε. Δεν αξίζει!"...

Κάτσε ρε φίλε! Τι δεν αξίζει; Ο Τάδε ή αυτό που λέει; Να τα ξεχωρίζουμε τα δύο. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει δίκιο ή άδικο κάπου. Αυτό όμως δεν καθορίζει όλα όσα λέει. Η δαιμονοποίηση είναι σημάδι προκατάληψης και η προκατάληψη δεν είναι ποτέ καλό πράγμα.

Κρίνουμε μια ιδέα από την ίδια την ιδέα, όχι από το στόμα που την ακούμε. Διαφορετικά είμαστε χαμένοι...

Ανεργία, απογοήτευση, κατάθλιψη, ανικανότητα και έλλειψη οράματος ή όνειρα, προσπάθεια, δημιουργία και παιδεία;

Ο πόνος του ανέργου είναι κάτι που πολλοί ίσως γνωρίζουν. Προσωπικά δεν μπορώ ούτε καν να τον φανταστώ καθώς είμαι από τους τυχερούς που είχαν πάντα δουλειά. Και πιθανό είναι να μην έχω προβλήματα αν δεν πάθω κάτι με την υγεία μου, λόγο της ειδικότητάς μου.

Παρατηρώντας όμως φίλους μου που είναι άνεργοι βλέπω μια συμπεριφορά κοινή σε όλους. Αυτή που προέρχεται από την κατάθλιψη. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με τίποτα. Δεν νοιάζονται για τίποτα. Είναι μουδιασμένοι.

Αντίστοιχα, τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει καταντήσει σκιά του προηγούμενου εαυτού της με την συνενοχή όλων μας. Χρησιμοποιήσαμε τα χρήματα που ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να βολευτούμε, να αγοράσουμε αυτοκίνητα, ακίνητα και ακριβά "παιχνίδια". Μας δίνονται σίγουρα ευκαιρίες να δείξουμε την αγανάκτησή μας απέναντι στο σύστημα που μας έφερε εδώ, αλλά χωρίς να αναγνωρίζουμε ότι το ίδιο σύστημα δεν μπορεί να μας σώσει.

Αυτό όμως που με κάνει να είμαι απαισιόδοξος είναι το εξής: Είδατε ποτέ αυτό το ενάμιση εκατομμύριο ανέργους να βγαίνει στον δρόμο; Είδατε τους νέους να μαζεύονται κάπου και να απαιτούν να κάνει κάτι το κράτος για το 60% ανεργία σε αυτούς;

Από την άλλη, είδατε ποτέ τα ΜΜΕ να στηρίζουν τις αγωνίες τους μεταδίδοντας τα μηνύματά τους; Μα δεν πουλάει διαφημίσεις αυτό... Γιατί δεν έχουν να αγοράσουν οι άνεργοι... Δεν είναι η πελατεία τους!

Κανείς δεν μπορεί να πείσει τους ανέργους ότι το σύστημα αυτό μπορεί να αλλάξει. Κανείς δεν μπορεί να συγκινήσει τους νέους. Μόνο μίσος έχει μείνει ως κατακάθι από την διαδικασία διύλισης που έχουν περάσει...

Κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι ξέρει τι να κάνει. Η Ελλάδα φαντάζει μικρή απέναντι στους δανειστές της και η Ευρώπη φαίνεται να μην ενδιαφέρεται. Οι πολιτικοί πράγματι δεν ενδιαφέρονται... Το έχουν αποδείξει με τις φανφάρες τους και την αναβλητικότητά τους. Με την προφανή τους ανικανότητα να καταλάβουν τι περνάει ο κόσμος έξω από τα σαλόνια τους. Με την επιλογή τους να ρίχνουν το φταίξιμο στους ξένους... είτε είναι οι Γερμανοί είτε οι Πακιστανοί.... Όμως η αλήθεια είναι ότι φταίνε μόνο οι πολιτικοί και εμείς που τους ψηφίζουμε.

Πως να πείσει κάποιος που ενδιαφέρεται μόνο για τα νούμερα; Πόσο θα είναι ο βασικός μισθός, πότε θα βγαίνουμε στην σύνταξη, πόσα θα χαλάμε για την υγεία, πόσους μαθητές θα έχουμε ανά τάξη... Όλη μας η ζωή έχει πέσει στο επίπεδο της πρόσθεσης και του κλάσματος που βγάζει ένα νούμερο σε ευρώ. Τίποτα περισσότερο.

Πως να πείσει ότι ενδιαφέρεται ο υπουργός που περηφανεύεται πως κάνει το καθήκον του απολύοντας εργαζόμενους των 350 ευρώ για να βρεθούν ακόμα 2 εκατομμύρια, ενώ αμέσως μετά πάει σε δείπνα των 500 ευρώ;

Πείτε μου σας παρακαλώ ποιος ο λόγος να ψηφίσει κάποιος για βουλευτή ένα πλουσιόπαιδο, γόνο πολιτικών που ποτέ του δεν δούλεψε; Επειδή είναι όνομα. Μόνο αυτό! Ψηφίζουμε όπως αγοράζουμε σαμπουάν. Η διαφορά είναι ότι αν το σαμπουάν μας μυρίζει άσχημα δεν το ξαναγοράζουμε. Αντίθετα οι πολιτικοί μας αγοράζουν... γιατί το χρήμα μυρίζει πάντα ωραία...

Η πεπατημένη δεν λειτουργεί. Οι ηγέτες έχουν πεθάνει. Το μόνο που μένει να αναρωτηθούμε είναι το τι κόσμο θέλουμε για τα παιδιά μας. Θέλουμε το καλύτερο για τα δικά μας μόνο και ας πάνε οι άλλοι να.... πνιγούν... ή ενδιαφερόμαστε για όλα τα παιδιά;

Λύση δεν είναι να είμαστε σκλάβοι ούτε στο χρήμα, ούτε στην δουλειά. Λύση είναι να είμαστε δημιουργικοί και να έχουμε παιδεία μαζί με γνώσεις (δεν είναι ίδια αυτά τα δύο). Λύση είναι να έχουμε αρετές όχι γιατί μας αποφέρουν χρήμα, αλλά γιατί μας φέρνουν ευτυχία. Λύση είναι να προσπαθούμε και όχι να τα παρατάμε. Να προσπαθούμε ακόμα και ενάντια στην πεπατημένη. Να έχουμε όνειρα που όχι μόνο δεν είναι προσγειωμένα αλλά που θα διευρύνουν περισσότερο τους ορίζοντές μας.

Θέλουμε μια τέτοια λύση όμως, ή θα πέσουμε πάλι στην σκέψη του συμβατικού μοντέλου που ζούμε εδώ και χιλιετίες ενώ γύρω μας τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σχεδόν με το πάτημα ενός κουμπιού;

Για μένα η λύση περνάει από το να αναγνωρίσουμε στους πάντες το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία μας. Να τους δώσουμε τα βασικά εφόδια, όχι με ελεημοσύνες, αλλά αναγνωρίζοντας ότι όλοι έχουν ίσα δικαιώματα στην ζωή. Το τι κάνουν μετά, είναι δικό τους θέμα, αλλά το δικαίωμα πρέπει να αναγνωρίζεται.

Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Μόνο κάτι... νούμερα το νομίζουν αυτό.

Στην κριτική πρώτοι... Ουσία μηδέν...

Ξεκινήσαμε πριν από 2 χρόνια μία προσπάθεια με ομάδα παιδιών για το Κόμμα Πειρατών. Να πω ότι υπάρχει αρκετή όρεξη από πολλούς, υπάρχουν βέβαια και προβλήματα, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι πολλοί δεν έχουν πάρει χαμπάρι το παραμικρό από αυτά που λέμε, ειδικά για την συμμετοχή. Και εξηγώ ξεκινώντας από μία κλασσική ερώτηση "υποστηρικτών"

"Γιατί δεν λέτε κάτι για αυτό;"

Αυτή η ερώτηση όποτε την ακούω μου σηκώνετε η τρίχα! Ρε φίλε; Τι νομίζεις ότι είμαστε; Επαγγελματίες πολιτικοί; Θες να μιλήσεις για κάτι; Έλα και πες το. Αυτό θέλουμε. Συμμετοχή.

Έχουμε δώσει ένα σωρό ανοιχτά εργαλεία που μπορείς να ξεκινήσεις να πεις οτιδήποτε, για οποιοδήποτε θέμα. Αν είναι στις αρχές μας ή σε αυτά που ασχολούμαστε ευχαρίστως να βοηθήσουμε και να το προβάλουμε. Αλλά μην τα περιμένεις όλα από μία χούφτα ανθρώπους γιατί εσύ έχεις συνηθίσει στο απαρχαιωμένο πολιτικό μας σύστημα! Έχουμε και ζωές. Έχουμε και προβλήματα όπως όλοι. Δεν είμαστε απίκο για να έχεις εσύ να κάνεις την κριτική σου.

ΣΥΜΕΤΟΧΗ είναι το κλειδί. Θες κάτι; Μην το ζητάς από τον άλλο. Ξεκίνα το και ζήτα να σε βοηθήσουμε.

Αλλά όχι... έχουμε μάθει στην κριτική. Ε δεν είμαστε επαγγελματίες και δεν θέλουμε να γίνουμε. Θέλουμε να σου μάθουμε να συμμετέχεις. Αν δεν θέλεις, μην κάνεις αστείες ερωτήσεις.

Δες λοιπόν τα εργαλεία και βοήθησε. Μην τα περιμένεις όλα από άλλους. Αυτό δεν είναι αυτό που λέμε. Εμείς λέμε ΣΥΜΕΤΟΧΗ.

ΣΩΔΙΠΑΘΕ... Σώμα Δίωξης Παράνομης Θέρμανσης..

- Τοκ τοκ
- Ποιος είναι;
- Το σώμα δίωξης παράνομης θέρμανσης.
- Ε;
- Ανάψατε τζάκι χωρίς την έγκριση της Tade Oil...

Δεν κάνω πλάκα. Είναι έτοιμοι να το εφαρμόσουν!!! Το όνομα ίσως διαφέρει...

Προσοχή: Πάρτε πετρέλαιο φέτος γιατί αλλιώς θα πεθάνουν στην πείνα οι γνωστοί λαθρέμποροι / ευεργέτες παρελάσεων...  Και έχουν και ένα δίκιο... Τι; Κλέφτες θα γίνουν; 

Αν επιμένετε και δεν θέλετε να βοηθήσετε τους πτωχούς πετρελαιάδες και ταυτόχρονα να ξεπληρώσουμε και το χρέος της χώρας μας, σας παρουσιάζουμε παρακάτω τον νέο τρόπο θέρμανσης της κατοικίας σας... θα μάθετε και νέα τέχνη...

Wi-Fi «δεν είναι θέμα το δωρεάν, αλλά το ελεύθερο» » Κόμμα Πειρατών Ελλάδας - Pirate party of Greece

Wi-Fi «δεν είναι θέμα το δωρεάν, αλλά το ελεύθερο» » Κόμμα Πειρατών Ελλάδας - Pirate party of Greece

Σε μια χώρα που σέβονται τα δικαιώματα των ανθρώπων...

Θεωρητικά ,όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Η βασική αρχή εφαρμογής τους είναι το δικαίωμα που έχει ο ένας να μην εμποδίζει την άσκηση του δικαιώματος του άλλου.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί υπάρχει η διαμάχη για τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές...

Σε μία χώρα που τα δικαιώματα είναι σεβαστά, ο εργοδότης μπορεί να αποφασίσει να ανοίξει το μαγαζί του, αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει οι υπάλληλοί του να εργαστούν υποχρεωτικά. Αν θέλει να το δουλέψει και δεν θέλει κανένας υπάλληλος ή δεν του φτάνουν, ας προσλάβει κάποιον ημιαπασχόληση. Εξάλλου το μέτρο, αυτό υποτίθεται ότι θα έχει ως ευχάριστη παρενέργεια...

Στην χώρα όμως που έχουμε χωριστεί στα δύο, με τοίχο ανάμεσά μας, το δικαίωμα επιβάλλεται με νόμο! Είτε κατά του ανοίγματος, είτε υπέρ.  Οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους να πάνε να....

Και για του λόγου το αληθές, στην Γαλλία, με την περίεργη εργασιακή τους κουλτούρα (που μάλλον χαρακτηρίζεται ως... τεμπέλικη), όταν τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, δικαστήριο προσπάθησε να σταματήσει την λειτουργία καταστημάτων την Κυριακή, οι εργαζόμενοι... ξεσηκώθηκαν και έκαναν διαμαρτυρία υπέρ του δικαιώματός τους να εργάζονται όποτε θέλουν αυτοί...!!!!

Βέβαια για να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να μάθουμε να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων. Εργοδότες και Εργαζόμενοι. Αλλιώς ότι και να λέμε είναι κενό γράμμα.

Τέλος, η άποψή μου για την εργασία είναι ότι θα βαίνει μειούμενη. Όλοι μιλάνε για την δημιουργία θέσεων εργασίας. Μα δεν υπάρχουν αρκετές και ούτε μπορούν να δημιουργηθούν αρκετές. Δεν υπάρχει η ανάγκη για τόσες θέσεις εργασίας. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να μειωθούν οι ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο (από 8 σε 5 π.χ.)  και να μοιραστούν οι θέσεις σε περισσότερα άτομα για τον ίδιο συνολικό χρόνο παραγωγής. Μάλιστα αυτό δεν θα απαιτεί και μείωση μισθού, καθώς και η παραγωγή και η κατανάλωση θα αυξηθούν μαζί με το διαθέσιμο χρήμα.

Το μίσος, όπου και να κατευθύνεται τρώει πρώτα αυτούς που το έχουν...

Μετά την εκτέλεση των δύο Χρυσαυγιτών προχθές το βράδυ, φούντωσε ξανά η φωτιά του φασισμού, του ρατσισμού και της απανθρωπιάς.

Κάποιοι που θα διαβάσουν αυτό θα θεωρούν ότι αναφέρομαι στους ακροδεξιούς μόνο. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Ούτε αναφέρομαι σε κάποια δύο άκρα. Τα δύο άκρα εδώ είναι οι φασίστες και οι μη φασίστες, οι ρατσιστές και οι μη ρατσιστές. Αλλά δυστυχώς η απανθρωπιά είναι χαρακτηριστικό όλων.

Ναι... αυτοί που εκτελέστηκαν ήταν Χρυσαυγίτες. Ήταν ανακατεμένοι και σε παράνομες πράξεις, σε επιθέσεις κατά μεταναστών ή απλά "μαυριδερών"... Αλλά τον ρατσιστή και τον εγκληματία δεν τον εκτελείς εν ψυχρώ. Η θανατική καταδίκη δεν είναι λύση σε μια δημοκρατία (έστω και κατά πρόφαση).

Μετά, υπάρχουν τα διάφορα σενάρια. Δεξιοί και αριστεροί αρέσκονται να ανταλλάσσουν κατηγορίες για το ποιος "φταίει"... χωρίς να ξέρουν και χωρίς να έχουν το θάρρος να παραδεχτούν τι θα έκαναν οι ίδιοι...

Ε λοιπόν θα σας πω ποιος φταίει και όσοι διαφωνούν, μπορούν να το παίξουν φασίστες και να με θέλουν νεκρό γιατί... διαφωνώ με την απόλυτη αλήθεια τους. Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων για μένα. Όσοι τους "σηκώνεται" με την αδρεναλίνη της διαφωνίας και της γνώσης της "απόλυτης αλήθειας" τους είναι ανάξιοι αναφοράς.

Ποιος φταίει λοιπόν; Απλό... .Εμείς οι πολίτες. Εμείς που αφήσαμε να υπάρχει ένα κράτος χωρίς πραγματική δημοκρατία, αλλά μόνο με πρόφασή της και χωρίς δικαιοσύνη, αλλά μόνο με δικαστήρια.

Αυτός που παίρνει τον νόμο στα χέρια του, αν ήταν τέτοια η προχθεσινή περίπτωση και δεν ήταν προβοκάτσια ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών - δεν ξέρουμε ακόμα - δεν είναι πολύ καλύτερος από τους Χρυσαυγίτες που σκότωσε. Δεν λυπάμαι για τους Χρυσαυγίτες ως τέτοιους, όσο λυπάμαι για τους ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να δουν τα λάθη τους. Οι εκτελεστές αντίθετα έχουν ακόμα αυτή την ευκαιρία.... και όμως κάποιοι τους ηρωποιούν λες και ζούμε σε αμερικάνικη σειρά με υπερήρωες...

Λυπάμαι αυτούς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με μίσος, αντί με πόθο για δικαιοσύνη και συμπόνια. Γιατί το μίσος, όπου και να κατευθύνεται τρώει πρώτα αυτούς που το έχουν...

Το Success Story που πρέπει όλοι να διαβάσουν...

Πηγή: Το Ημερολόγιο του ανέργου

Από αύριο σταματάω να πληρώνω.

Δεν θα το κάνω για να διαμαρτυρηθώ, το κάνω γιατί δεν έχω άλλες δυνατότητες.

Πριν από 18 μήνες έχασα την δουλειά μου και χρησιμοποιώντας το επίδομα ανεργίας και τα μετρητά της αποζημίωσης, συνεπέστατα πλήρωνα όλες τις υποχρεώσεις μου. Πλήρωσα τον φόρο εισοδήματος, τα χαράτσια στη ΔΕΗ, κι αμέσως μόλις τελείωσε το επίδομα άνοιξα ένα επιτήδευμα για να μπορώ να δουλέψω σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Συνέχισα σπαταλώντας τα τελευταία μου λεφτά για να πληρώνω κάθε δίμηνο ΟΑΕΕ και να συνεχίζω να εξοφλώ το χαράτσι, μια και φόρο εισοδήματος πλέον δεν είχα.

Έδωσα και τα τελευταία μου λεφτά στον βωμό της νομιμότητας και τώρα έμεινα, άφραγκος, άνεργος και απελπισμένος.

Από αύριο, λοιπόν, σταματάω να πληρώνω οτιδήποτε.

Με ό,τι μου έχει απομείνει θα προσπαθήσω να επιβιώσω - και ίσως τα καταφέρω.

M.P , 39 χρ.