Υπάρχουν κάποια βασικά θέματα που πρέπει μια πολιτεία, που θέλει να λέγεται οργανωμένη, να λύσει. Αυτά τα θέματα αφορούν την ίδια την λειτουργία της πολιτείας και το τι παρέχει στους πολίτες σε αντάλλαγμα την συμμετοχή τους σε αυτήν.
Μία σοβαρή παροχή προς τους πολίτες είναι η ευκαιρία για εργασία.
Για την εργασία, πρέπει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις να είναι δίκαιο και να προωθεί την αξιοπρεπή διαβίωση μέσω της εργασίας καθώς και την ευελιξία που επιθυμούν οι εργαζόμενοι ή απαιτεί το εργασιακό περιβάλλον (χωρίς να υποβαθμίζει όμως τον εργαζόμενο). Πρέπει το επενδυτικό περιβάλλον να παρέχει ευκαιρίες και ευκολίες χωρίς να ξεχνάει τον εργαζόμενο και χωρίς να ταλαιπωρεί τον επενδυτή.
Το σύστημα θα πρέπει να είναι ευέλικτο ώστε να επιτρέπει στον εργαζόμενο να έχει την ασφάλιση που επιθυμεί ο ίδιος είτε αυτή παρέχεται από τον εργοδότη, είτε είναι μορφή αυτασφάλισης. Θα πρέπει να παρέχει τις δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην πέφτει θύμα εκμετάλλευσης αλλά και να μην εκμεταλλεύεται το σύστημα.
Στην Ελλάδα του "μνημονίου", αυτά ακούγονται ως ψηλά γράμματα. Η εκμετάλλευση του συστήματος από τους εργοδότες και τους συνδικαλιστές είχε ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του και πλέον την πληρώνει ο εργαζόμενος και μάλιστα ο νέος εργαζόμενος. Δηλαδή αυτός που δεν φταίει. Μπορεί η Τρόικα να ζητάει χαμηλότερους μισθούς για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα, αλλά η Τρόικα δεν ξέρει το όργιο σπατάλης και εκμετάλλευσης που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρει τις πηγές του προβλήματος, οπότε δίνει μια λύση που δεν θα δουλέψει και θα χειροτερέψει το σύστημα.
Αυτή τη στιγμή οι κυβερνώντες νοιάζονται μόνο να εμφανίσουν έργο για να πάρουν τα χρήματα του δανείου, άσχετα το αποτέλεσμα που θα έχουν μακροχρόνια αυτές οι αλλαγές που κάνουν σήμερα.
Η λύση δεν είναι η μείωση μισθών και μάλιστα του βασικού. Η λύση είναι η μείωση της γραφειοκρατίας. Η δυνατότητα να ιδρύσει κάποιος μία εταιρία με 1 ευρώ κεφάλαιο. Η δυνατότητα να διαλέξει πόσες εισφορές θα πληρώνει για την σύνταξή του ή για την υγεία του και που. Το να μην θεωρείται τεκμήριο ο υπάλληλος, αλλά να υπάρχουν κίνητρα για την πρόσληψή τους.
Το ξέρω ότι ακούγονται ωραία όλα αυτά τα κομμουνιστικά "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", αλλά νόμος πρέπει να είναι το δίκιο γενικά. Όχι μόνο του εργάτη. Και ο εργοδότης έχει δίκιο. Όταν κάποιος βάζει τα λεφτά του, την ιδέα του, την προσωπική του εργασία δεν είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται κάτι παραπάνω από το νόμιμο με τον εργαζόμενο. Αλλά το νόμιμο θα πρέπει να αποδίδεται.
Στην Ελλάδα όπου το 80% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα εργάζονταν σε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ύφεση έχει φέρει την καταστροφή. Ο μικρός και μικρομεσαίος επιχειρηματίας δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει τον υπάλληλό του γιατί το κράτος τον υπερφορολόγησε επειδή τον θεώρησε κλέφτη. Εν τω μεταξύ οι κλέφτες έμειναν αλώβητοι.
Από την άλλη, όπου ο εργοδότης εκμεταλλεύτηκε τον εργαζόμενο δεν έπαθε τίποτα. Οι έλεγχοι έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια. Ο κακός εργοδότης ανταμείβεται από το κράτος. Έχω παράδειγμα φίλου που διεκδικεί τα χρήματά του εδώ και χρόνια και δεν τα παίρνει. Κανένας όμως δεν έχει ελέγξει τον εργοδότη. Γιατί; Γιατί είναι καλός φίλος πρώην υπουργού Εθνικής άμυνας και τις χρυσές εποχές το ΠΑΣΟΚ του έδινε συνέχεια δουλειές. Όλοι το ξέρουν... Κανείς δεν τολμάει να το πει. Και αν το πω εγώ κινδυνεύω με μήνυση.
Υπάρχουν περιπτώσεις που και ο εργαζόμενος έχει άδικο. Αν μπορείς βέβαια να πεις εργαζόμενους τους συνδικαλιστές. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν δουλέψει ούτε μία μέρα στην ζωή τους. Βολεύτηκαν στα γραφεία, εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και κάνουν τους καμπόσους ενώ για τους κανονικούς εργαζόμενους το περιβάλλον χειροτερεύει. Θυμάστε τις απεργίες επί Καραμανλή έτσι; Γιατί; Γιατί πείραζε τα ρετιρέ τους. Σήμερα που έσφαξαν τον μισθό του νέου όμως αυτά τα καθάρματα δεν έβγαλαν τσιμουδιά. Που είναι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να βγει να κάνει αγώνα; Τότε που έβγαινε μαζί του ο Παπανδρέου δεν έχανε ευκαιρία. Σήμερα τι κάνει; Λουφάζει, αρκεί να εισρέει το χρήμα στον συνδικαλισμό.
Για όλα αυτά που ανέφερα και για πολλά άλλα, στις εκλογές θα ψηφίσω το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας. Γιατί εκεί θα ακουστεί αυτή η γνώμη μου, θα διορθωθεί όπου κάνω λάθος και θα βοηθήσει να σχηματιστεί ένα σωστό εργασιακό και επενδυτικό περιβάλλον. Και σας συστήνω να το ψηφίσετε και εσείς. Το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις κοκορομαχίες των δήθεν προοδευτικών και δήθεν φιλελεύθερων και των λοιπών δήθεν στην βουλή.
Μία σοβαρή παροχή προς τους πολίτες είναι η ευκαιρία για εργασία.
Για την εργασία, πρέπει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις να είναι δίκαιο και να προωθεί την αξιοπρεπή διαβίωση μέσω της εργασίας καθώς και την ευελιξία που επιθυμούν οι εργαζόμενοι ή απαιτεί το εργασιακό περιβάλλον (χωρίς να υποβαθμίζει όμως τον εργαζόμενο). Πρέπει το επενδυτικό περιβάλλον να παρέχει ευκαιρίες και ευκολίες χωρίς να ξεχνάει τον εργαζόμενο και χωρίς να ταλαιπωρεί τον επενδυτή.
Το σύστημα θα πρέπει να είναι ευέλικτο ώστε να επιτρέπει στον εργαζόμενο να έχει την ασφάλιση που επιθυμεί ο ίδιος είτε αυτή παρέχεται από τον εργοδότη, είτε είναι μορφή αυτασφάλισης. Θα πρέπει να παρέχει τις δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην πέφτει θύμα εκμετάλλευσης αλλά και να μην εκμεταλλεύεται το σύστημα.
Στην Ελλάδα του "μνημονίου", αυτά ακούγονται ως ψηλά γράμματα. Η εκμετάλλευση του συστήματος από τους εργοδότες και τους συνδικαλιστές είχε ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του και πλέον την πληρώνει ο εργαζόμενος και μάλιστα ο νέος εργαζόμενος. Δηλαδή αυτός που δεν φταίει. Μπορεί η Τρόικα να ζητάει χαμηλότερους μισθούς για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα, αλλά η Τρόικα δεν ξέρει το όργιο σπατάλης και εκμετάλλευσης που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρει τις πηγές του προβλήματος, οπότε δίνει μια λύση που δεν θα δουλέψει και θα χειροτερέψει το σύστημα.
Αυτή τη στιγμή οι κυβερνώντες νοιάζονται μόνο να εμφανίσουν έργο για να πάρουν τα χρήματα του δανείου, άσχετα το αποτέλεσμα που θα έχουν μακροχρόνια αυτές οι αλλαγές που κάνουν σήμερα.
Η λύση δεν είναι η μείωση μισθών και μάλιστα του βασικού. Η λύση είναι η μείωση της γραφειοκρατίας. Η δυνατότητα να ιδρύσει κάποιος μία εταιρία με 1 ευρώ κεφάλαιο. Η δυνατότητα να διαλέξει πόσες εισφορές θα πληρώνει για την σύνταξή του ή για την υγεία του και που. Το να μην θεωρείται τεκμήριο ο υπάλληλος, αλλά να υπάρχουν κίνητρα για την πρόσληψή τους.
Το ξέρω ότι ακούγονται ωραία όλα αυτά τα κομμουνιστικά "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", αλλά νόμος πρέπει να είναι το δίκιο γενικά. Όχι μόνο του εργάτη. Και ο εργοδότης έχει δίκιο. Όταν κάποιος βάζει τα λεφτά του, την ιδέα του, την προσωπική του εργασία δεν είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται κάτι παραπάνω από το νόμιμο με τον εργαζόμενο. Αλλά το νόμιμο θα πρέπει να αποδίδεται.
Στην Ελλάδα όπου το 80% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα εργάζονταν σε μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ύφεση έχει φέρει την καταστροφή. Ο μικρός και μικρομεσαίος επιχειρηματίας δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει τον υπάλληλό του γιατί το κράτος τον υπερφορολόγησε επειδή τον θεώρησε κλέφτη. Εν τω μεταξύ οι κλέφτες έμειναν αλώβητοι.
Από την άλλη, όπου ο εργοδότης εκμεταλλεύτηκε τον εργαζόμενο δεν έπαθε τίποτα. Οι έλεγχοι έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια. Ο κακός εργοδότης ανταμείβεται από το κράτος. Έχω παράδειγμα φίλου που διεκδικεί τα χρήματά του εδώ και χρόνια και δεν τα παίρνει. Κανένας όμως δεν έχει ελέγξει τον εργοδότη. Γιατί; Γιατί είναι καλός φίλος πρώην υπουργού Εθνικής άμυνας και τις χρυσές εποχές το ΠΑΣΟΚ του έδινε συνέχεια δουλειές. Όλοι το ξέρουν... Κανείς δεν τολμάει να το πει. Και αν το πω εγώ κινδυνεύω με μήνυση.
Υπάρχουν περιπτώσεις που και ο εργαζόμενος έχει άδικο. Αν μπορείς βέβαια να πεις εργαζόμενους τους συνδικαλιστές. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν δουλέψει ούτε μία μέρα στην ζωή τους. Βολεύτηκαν στα γραφεία, εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και κάνουν τους καμπόσους ενώ για τους κανονικούς εργαζόμενους το περιβάλλον χειροτερεύει. Θυμάστε τις απεργίες επί Καραμανλή έτσι; Γιατί; Γιατί πείραζε τα ρετιρέ τους. Σήμερα που έσφαξαν τον μισθό του νέου όμως αυτά τα καθάρματα δεν έβγαλαν τσιμουδιά. Που είναι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να βγει να κάνει αγώνα; Τότε που έβγαινε μαζί του ο Παπανδρέου δεν έχανε ευκαιρία. Σήμερα τι κάνει; Λουφάζει, αρκεί να εισρέει το χρήμα στον συνδικαλισμό.
Για όλα αυτά που ανέφερα και για πολλά άλλα, στις εκλογές θα ψηφίσω το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας. Γιατί εκεί θα ακουστεί αυτή η γνώμη μου, θα διορθωθεί όπου κάνω λάθος και θα βοηθήσει να σχηματιστεί ένα σωστό εργασιακό και επενδυτικό περιβάλλον. Και σας συστήνω να το ψηφίσετε και εσείς. Το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις κοκορομαχίες των δήθεν προοδευτικών και δήθεν φιλελεύθερων και των λοιπών δήθεν στην βουλή.
