Εις βάρος των άλλων; (Μέρος 2ο)

Πως είναι δυνατόν το 70% των νέων να έχει πανεπιστημιακή μόρφωση πλέον και όμως το 48% των νέων να μην έχει ανοίξει εξωσχολικό βιβλίο; Τι είδους μόρφωση είναι αυτή; Άνθρωποι που δεν έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, τι μέλλον έχουν μόνο με τα βιβλία και τις ασκήσεις των σχολών τους;

Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν νέοι απογοητευμένοι που λένε "όλοι 600 ευρώ δίνουν" και ταυτόχρονα να βλέπω τους πάντες με νέα αυτοκίνητα, σε κλαμπάκια και με τα τελευταία κινητά στο χέρι; (οι ορίζοντες που έγραψα από πάνω...)

Μήπως γιατί φτάνουν τα 600 ευρώ για πολυτέλειες αλλά όχι για επιβίωση; Είναι δυνατόν; Όχι φυσικά. Γιατί δεν παίρνουν όλοι 600 ευρώ. Υπάρχουν και πολύ μεγαλύτεροι μισθοί. Και 700, 1000, 1500 και παραπάνω. Η πλειοψηφία των νέων 23-28 παίρνει γύρω στα 700, και οι συνομήλικοι μου γύρω στα 1300. Φυσικά με αυτούς τους μισθούς, ούτε κάθε μέρα στην καφετέρια μπορείς να πηγαίνεις, ούτε στα κλαμπάκια κάθε Παρασκευή και Σάββατο και ταυτόχρονα να συντηρείς ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και να έχεις και όλες τις υπόλοιπες πολυτέλειες.

Όταν πριν από 50 χρόνια υπήρχε πρόβλημα επιβίωσης σε αυτή τη χώρα, υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Σήμερα η χώρα μας είναι και αυτή κέντρο υποδοχής και διαβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών που οι χώρες τους έχουν χειρότερα προβλήματα από ότι είχαμε εμείς.

Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Εμείς έχουμε συνηθίσει σε πολυτέλειες. Ούτε εγώ διαφέρω πολύ φυσικά. Έχω και εγώ την 32άρα lcd τηλεόρασή μου... τον δυνατό υπολογιστή (ως προγραμματιστής και από επάγγελμα και από χόμπι έχω πάνω από έναν υπολογιστή...) και ένα φοβερό κινητό. Μέχρι πριν από 2 χρόνια βέβαια, δεν είχα τηλεόραση σπίτι μου και την πήρα μόνο και μόνο γιατί μου έκανε παράπονα η κοπέλα μου... αλλά και πάλι κάτι λέει αυτό για μένα. Τέλος πάντων, άνθρωπος είμαι και εγώ και κάνω λάθη!!!

Και εγώ άργησα να φύγω από το σπίτι των γονιών μου. Έφυγα στα 27. Ενώ από τα 23-24 είχα αρκετό εισόδημα για να νοικιάσω δικό μου σπίτι, έμενα με τους γονείς μου. Γιατί; Γιατί η συνήθεια των Ελλήνων είναι τα παιδιά να γίνονται ενήλικες μόνο όταν παντρεύονται. Σήμερα που αυτό καθυστερεί αρκετά χρόνια η ενηλικίωση πάει πολύ πίσω...

Δεν χρειάζεται όμως "ατομική βόμβα" για να καταστρέψει αυτή τη χώρα. Η χώρα αυτή καταστρέφεται ακριβώς από αυτή την νοοτροπία. Πάντα φταίνε οι άλλοι, οπότε πάντα εις βάρος των άλλων θα προσπαθούμε να ζήσουμε για να... ισοφαρίσουμε.

Δεν με ενοχλεί η αμφισβήτηση. Η αμφισβήτηση είναι χρήσιμο εργαλείο. Με ενοχλεί ο μηδενισμός και η εγκατάλειψη της προσπάθειας. Με ενοχλεί ότι όλοι απλά ζητούν να βολευτούν κάπου...

Καιρός για ενηλικίωση, δεν νομίζετε;