Η υποκρισία των "θιγμένων" και το επικοινωνιακό πρόβλημα της Κυβέρνησης

Υπάρχει ένα τεράστιο επικοινωνιακό πρόβλημα που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση και γενικότερα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες.

Αναδείχτηκε ξανά όταν σε κομματική εκδήλωση ο υφυπουργός κ. Γιακουμάτος έκανε λόγο για "λαμόγια του ΠΑΣΟΚ". Αμέσως θίχτηκαν οι ΠΑΣΟΚοι και άρχισαν να ωρύονται στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. "Απαράδεκτο" φώναζε ο ένας, "φασιστικό" φώναζε ο άλλος... και ο κόσμος τους άκουγε... και οι δημοσιογράφοι συμφωνούσαν.

Όταν όμως τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ (ναι... ναι λαμόγια) μιλάνε για "φασίστες", "φασιστική αντίληψη της ΝΔ" και "χούντα της δεξιάς", όλα είναι καλά; Όταν βρίζουν ασύστολα ακόμα και μέσα στην βουλή και προσβάλουν όχι τους δεξιούς πολιτικούς μόνο, αλλά και την βάση της Νέας Δημοκρατίας, γιατί κανένας δεν διαμαρτύρεται; Γιατί δεν βγαίνουν να αναδείξουν αυτή την υποκρισία;

Άσυλο, ή ασυλία;

Ξανά μανά.... μετά από επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους επέστρεψε στην επικαιρότητα η συζήτηση για το διαβόητο άσυλο των πανεπιστημιακών χώρων.

Μα επιτέλους τι είναι αυτό το άσυλο που επιτρέπει σε βάνδαλους να καταστρέφουν ή να επιχειρούν καταστροφές μέσα από το χώρο των σχολών;

Από πότε η μολότοφ είναι ιδέα;

Και μετά έχουμε τους δημοσιογράφους να ρωτάνε τους αστυνομικούς: "Μα γιατί δεν τους συλλαμβάνεται; Αφού βγαίνουν και έξω από τους χώρους αυτούς." Και βέβαια τι να απαντήσει ο αστυνομικός; Αν κάνουν ότι τους συλλαμβάνουν την επομένη θα είναι στα κανάλια για χρήση υπερβολικής βίας... λες και οι αναρχικοί θα καθίσουν ήσυχα για να συλληφθούν και οι αστυνομικοί θα υπερβάλλουν.

Αφού το παραμύθι το ξέρουμε.... "Δεν ήταν μέσα"... θα πουν μετά... "Απ' έξω περνούσε το παιδί"...

Το έχουμε ξαναδεί αυτό το έργο. Αν θέλουν οι Πανεπιστημιακές αρχές να μην γίνεται αυτό ας λάβουν τα μέτρα τους και να μην λένε ότι φταίνε οι αστυνομικοί. Είναι δυνατόν να φταίει αυτός που το έχεις δέσει τα χέρια γιατί δεν μπόρεσε να σε βοηθήσει;

Σε ευνομούμενες χώρες, το άσυλο είναι μόνο για ιδέες. Εδώ είναι για μολότοφ. Και από πάνω έχουμε και μερικούς εξυπνάκηδες ακαδημαϊκούς που λένε "να μην αλλάξει τίποτα".

Τι προτείνει η κυβέρνηση; Να μπορεί η πρυτανεία να αποφασίσει για άρση του ασύλου και να μην χρειάζεται συμφωνία όλων των φορέων. Γιατί; Γιατί μέχρι να μαζευτούν όλοι αυτοί και να συμφωνήσουν για άρση..... οι εγκληματίες θα έχουν τελειώσει την δουλειά τους και θα έχουν εξαφανιστεί... Αυτό δεν το καταλαβαίνουν και το θεωρούν "ένα βήμα προς την σταδιακή άρση του ασύλου";

Υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στην δημοκρατία μας. Αν είναι να τα βλέπουμε όλα καχύποπτα γιατί να μην βλέπω και εγώ ύποπτη αυτή την στάση των "προοδευτικών" ακαδημαϊκών και πολιτικών; Μήπως τους συμφέρει να έχουν το πάνω χέρι αυτοί οι εγκληματίες; Ρωτάω...

Στρατός και φυγόστρατοι...

Αυτό το θέμα ήρθε στο προσκήνιο ξανά, μετά από έρευνες στην στρατολογία που αποκάλυψαν έναν ποντικό (όπως φαίνεται) που έπαιρνε έγγραφα στρατολογίας. Εικάζεται ότι αυτά τα έγγραφα χρησίμευαν για την απαλλαγή επωνύμων ή ανωνύμων, με το αζημίωτο φυσικά.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Είναι απλό. Η στράτευση όπως όλοι ξέρουμε είναι υποχρεωτική για όλους τους άρρενες άνω των 18 ετών που έχουν Ελληνική υπηκοότητα. Εξαιρέσεις υπάρχουν, και είναι για άτομα με ειδικές ανάγκες ή με ψυχολογικές διαταραχές. Εκεί λοιπόν ποντάρουν οι φυγόστρατοι. Βρίσκουν γιατρούς που τους βοηθάνε να πάρουν την απαλλαγή χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα στην ουσία. Γιατί; Γιατί απλά θεωρούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουν στρατό και ότι η θητεία είναι άχρηστη και τιμωρία... και ταυτόχρονα, μπορούν να την αποφύγουν.

Κατ' αρχήν η στράτευση σήμερα είναι απαραίτητη; Δυστυχώς είναι. Γιατί δυστυχώς; Γιατί θεωρώ τον εαυτό μου φιλειρηνιστή. Ταυτόχρονα όμως δεν είμαστε ένα κράτος χωρίς εχθρούς και ο πληθυσμός μας δεν επιτρέπει την ύπαρξη μεγάλου επαγγελματικού στρατού.

Από κει και πέρα, ο νόμος είναι νόμος.

Τώρα για τις πολιτικές συνέπειες του θέματος. Όπως όλοι είδαμε, η αντιπολίτευση, και συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο εμφανίζεται να ανακάλυψε τώρα το θέμα... δηλαδή μια υπόθεση που ανδρώθηκε κατά την 20ετή σχεδόν διακυβέρνηση της Ελλάδος από τους σοσιαλ(ή)σταρχους, αλλά κατηγορεί κιόλας την κυβέρνηση για αυτή την σήψη.

Και εδώ ερχόμαστε στις νομοθετικές προσπάθειες ρύθμισης του θέματος. Ήδη από το 2005 έχει περάσει νόμος ο οποίος κατάργησε τις αναβολές για δόκιμους μοναχούς (ένας κοινός τρόπος αναβολής που αργότερα γινόταν απαλλαγή) και οι απαλλαγές επανεξετάζονται κάθε 5 χρόνια, ή και σε τακτικότερα διαστήματα αν θελήσει ο εκάστοτε υπουργός. Αυτό που προβλέπει λοιπόν ο νόμος μπήκε σε εφαρμογή αμέσως.

Για όσους τώρα δεν θέλουν να κάνουν στρατό λόγο ιδεολογίας υπάρχει και η εναλλακτική θητεία.

Η επανεξέταση περίπου 5000 υποθέσεων έφερε στο φως περιπτώσεις επωνύμων και μη που καλέστηκαν ξανά στο στρατό και πολλοί υπηρετούν ήδη.

Ο χρόνος της θητείας, πράγματι μπορεί να φαίνεται χαμένος σε κάποιους, αλλά δεν είναι. Μόνο το γεγονός ότι μαθαίνεις να εργάζεσαι ομαδικά, μαθαίνεις πειθαρχεία και γνωρίζεις διαφορετικούς ανθρώπους και κάνεις φιλίες που κρατάνε ίσως και μια ζωή, κάνει αυτό το χρόνο να αξίζει. Προσωπικά δεν θα άλλαζα την θητεία μου με τίποτα.

Προσωπικά Δεδομένα

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ένα καινούριο φρούτο στον πολιτικά ορθό μας κόσμο. Αυτό των προσωπικών δεδομένων. Τι είναι αυτά και ποιος ο σκοπός τους; Μήπως σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει υπερβολή ή η λειτουργία τους αντί να προστατεύει, κάνει κακό;

Κατ' αρχήν ο σκοπός της ύπαρξης κανόνων για την διαχείριση προσωπικών δεδομένων έχει να κάνει κυρίως με την προστασία του πολίτη από αυθαιρεσίες της πολιτείας, από δυσφήμιση μέσα από τα ΜΜΕ, ή ακόμα και από κακόβουλη χρήση αυτών από οιονδήποτε για διάφορους άλλους λόγους.

Μέχρι εδώ καλά. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η προστασία από τους κανόνες αυτούς παύουν να ισχύουν; Άποψή μου είναι ότι όταν το κοινωνικό σύνολο πρέπει να προστατευτεί από ένα πρόσωπο τότε ναι... τα προσωπικά δεδομένα δεν μπορούν να προστατεύονται.

Είναι δυνατόν να έχουμε ομολογίες για ειδεχθή εγκλήματα που αγγίζουν παιδιά και να προστατεύουμε τον/τους δράστες και τους συνεργούς; Είναι δυνατόν να μην λέμε τα ονόματα των καταδικασμένων εμπόρων θανάτου; Είναι δυνατόν να αφήνουμε απατεώνες να εξαπατούν τα αθώα θύματά τους και μετά να μην δίνουμε στα θύματα την δυνατότητα αναγνώρισης των ανθρώπων που τους έκαναν το κακό;

Ο παραλογισμός των Προσωπικών Δεδομένων πρέπει να σταματήσει. Η πολιτική ορθότητα είναι βλακεία. Περιορίζει τις ελευθερίες μας σε ανεπίτρεπτο βαθμό.

Απαγχονισμοί και η αξία της ζωής στον 21ο αιώνα.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο στυγνούς δικτάτορες και δολοφόνους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο άνω των 2 εκατομμυρίων ανθρώπων, αφού μόνο τόσοι σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου Ιράκ-Ιράν.

Παρ' όλ' αυτά όμως, η εκτέλεσή του δια απαγχονισμού δείχνει για ακόμα μία φορά ότι δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο ως παγκόσμια κοινωνία. Τι ακριβώς φέρνει ο θάνατος με εκτέλεση αυτού του κτήνους, αν όχι την δικαιολογία για περισσότερους σκοτωμούς;

Ένα άλλο πράγμα που μου κάνει εντύπωση είναι οι διαφορετικές απόψεις περί αξίας της ζωής που ακούς από άτομα που δεν το περιμένεις ανάλογα με τις περιστάσεις. Οι ίδιοι "προοδευτικοί" που είναι υπέρμαχοι των αμβλώσεων (μεγάλο θέμα το ξέρω...) εμφανίζονται υπερευαίσθητοι στην περίπτωση του Σαντάμ. Για διευκρίνηση λέω ότι είμαι υπέρ της άμβλωσης μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπως αν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας, ή υπάρχει θέμα βιασμού, ή η ηλικία της μητέρας είναι πολύ μικρή.

Αν κάποιος με ρωτήσει τώρα αν άξιζε τον θάνατο ο Σαντάμ, θα του έλεγα ναι, αλλά εγώ δεν τον εκτελώ. Και θεωρώ ότι η εκτέλεση όχι μόνο δεν είναι μέτρο παραδειγματισμού, αλλά δείχνει όπως είπα έλλειψη πολιτισμού.

Πιθανών όσο υπάρχει το είδος του Homo Sapience να υπάρχουν δολοφόνοι, αλλά αν ως κοινωνία αλλάξουμε την οπτική που βλέπει ως "δικαιολογημένους" κάποιους φόνους, ίσως να μειωθούν και οι "αδικαιολόγητοι".

Δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα για αυτό όπως φαίνεται, δυστυχώς. Αλλά είναι τροφή για σκέψη.